Συγνώμη μόνο μπορώ να πω, τίποτα άλλο δεν μου έρχεται στα χείλι όταν κοιτάω στο καθρέφτη και βλέπω εσένα. Συγνώμη που ξέχασα να ζήσω μετά από σένα, δεν θέλω να νομίζεις πως έχεις ευθύνη. Καμιά , δική μου απόφαση, δική μου και η αυτοσταύρωση. Οι αποφάσεις όπως και οι απαντήσεις ξεδιπλώνουν τις μορφές τους μπροστά σου, αν θες τις βλέπεις. Εγώ το είδα και αποφάσισα.
Συγνώμη αν σε έκανα να νιώσεις πως φταις, ήταν απόφαση δική μου και επιθυμία μου να πάψω να ζω, να ζω με το δικό σας τρόπο. Διότι επέλεξα αυτόν που με γαληνεύει, μη σου φανεί περίεργο που λάτρεψα την μοναξιά μου. Μόνο μόνος δεν νιώθω, λατρεύω τα πάντα και βρήκα διαμάντια στους βόθρους, βρήκα την αγάπη μετά την αγάπη. Συγνώμη που σου γράφω, δεν θέλω να σε αναστατώσω, τουναντίον να σε ευχαριστήσω. Μέσα από τις εξαρτήσεις του μυαλού μου με την ύπαρξη σου , είχα χάσει το ΄΄παιδί΄΄ , τώρα το ξαναβρήκα και θυμήθηκα πως εξηγούσα εγώ την λέξη αγάπη. Κατάλαβα πως τότε σε λάτρευα, γιατί ήσουν η εξάρτησή μου, τώρα δεν χρειάζομαι λόγο να αγαπώ. Δεν έχω την ανάγκη της ανταποδοτικότητας, μία ανάγκη έχω μόνο, αν με χρειαστείς να μπορώ να υπάρχω.
Πέρασε καιρός να καταλάβω ότι είμαι ευτυχισμένος , οργισμένος ή ακόμα και θλιμμένος με την μοναξιά παρέα. Δεν χρειάζεται όμως να τα βάζω με κανέναν, μόνος τα καταφέρνω. Ότι κι αν γίνει θετικό η αρνητικό εγώ έχω την ευθύνη.
Συγνώμη που έπαψα να ζω μετά από σένα μα είμαι εγώ χαρούμενος. Είμαι εγώ, είμαι ο μπορώ και ο γίνετε, είμαι πλέον ο ΄΄τώρα΄΄ κι όχι ο αργότερα. Συγνώμη που νομίζεις ότι μου έκανες κακό. Καλό έκανες που μου έδειξες ότι ήμουν περαστικός, όταν είδα το σκληρό και χωρίς αγάπη πρόσωπό σου και γεμάτο εκδικητική μανία.
Σου είχα πει τι θέλω, δεν με πίστεψες, εσύ ήθελες κάτι άλλο σαν εμένα, οπότε συγνώμη που έπαψα να ζω, κατά το δικό σου τρόπο και σκέψη.
Συγνώμη που δεν θα με δείς να πέφτω, που δεν θα ζητήσω ποτέ τίποτα παρά μόνο να περνάς καλά. Θα ζητάω πάντα να είσαι ευτυχισμένη όπως εγώ και ήρεμη. Κείνη η γλυκιά πίκρα της απώλειας που έρχεται να με σκεπάσει, είναι αληθινή αγάπη. Τώρα ξέρω πως μπόρεσα να αγαπήσω, τώρα ξέρω ότι μπορώ να αγαπώ, ελπίζω κι εσύ.
Συγνώμη που έπαψα να ζώ μετά από σένα, να ζω για σένα, ζω για μένα κι όμως ζω για όλους. Κέρδισα το στοίχημα. Νίκησα κάθε νοσηρό συναίσθημα απόρριψης η πολέμου ή και εκδικητικής συμπεριφοράς , δεν με αγγίζουν. Δεν ξέρω γιατί μα ξέρω τι είναι αγάπη και πως μέσα από το να πάψω να ζώ μετά από σένα ήταν δώρο.
Ένα δώρο που δεν μπορεί να νιώσεις εύκολα, πρέπει να αγαπήσεις, να πάψεις να ζεις όπως βλέπει η μάζα τη ζωή. Έπαψα να ζω την ψεύτικη ζωή, γιατί κατάλαβα ότι ξέρω να αγαπώ , ξέρω ότι αγάπησα. Έπαψα να ζω απλά, ζω μια ηδονική γαλήνη που μου χαϊδεύει τις αισθήσεις κάθε μέρα. Όμως ο λόγος μου παραμένει που σου έδωσα, θα είμαι εκεί χωρίς να με φωνάξεις. Θα είμαι φωλιασμένος στην καρδιά σου να σε ζεσταίνω όταν κρυώνεις και να σε δροσίζω όταν καίγεσαι .
Συγνώμη που έπαψα να ζώ ανθρώπινα, ζω με τρόπο θεϊκό, μακάρι να το καταλάβεις. Αν τα καταφέρω να υπάρχω θα το δεις πως τελικά έζησα ευτυχισμένος και ισχυρός γιατί ξέρω τι είναι αγάπη. Αλλά μην ξεχάσεις θέλω να σε νιώθω να γελάς κι όχι ψεύτικα, θέλω να κλέβω χαρά από την χαρά σου. Συγνώμη αν σε στεναχώρησε η δική μου αλήθεια, μα αυτή είναι, αυτός ήμουν. Απλά δεν με είδες
Εγώ ήμουν εκεί, είμαι εδώ και θα είμαι, ίσως και γερασμένος, γιατί ορισμένοι μάθαμε πως είναι η αγάπη και ξέρουμε να μη φεύγουμε ποτέ. Ίσως να μείνουμε μόνο σε ένα τραγούδι, σε ένα τελευταίο χορό.
