Με σαρκαστική διάθεση χαζεύω τον πινάκα του Κώστα,ένας τύπος μποέμ με χαμόγελο περίεργα σίγουρο, δεν κοιτάει την γυναίκα με το ήδη καπνισμένο περίστροφο από τον προηγούμενο που κάνει νεκροθεραπεία μπρος την πόρτα. Προχωράει χωρίς να κοιτάξει τον κόνδυλο. Ο λόγος απλός δεν τον νοιάζει τι έκανε στο προηγούμενο δεν θα το έκανε αυτός,όχι δεν θα σημάδευε στο κεφάλι,άλλο μποέμ άλλο μαλάκας. Ο μαλάκας πάντα φυλάγετε πάντα φοβάται.
Όπως κ να χει ο έρωτας πάντα έχει αυτή την μυστήρια μυρουδιά της εκδίκησης, μην κατηγορείτε δεν είναι σεξιστικό έτσι βλάκες είμαστε εμείς, δεν μας νοιάζει ο κίνδυνος γιατί ξέρουμε ότι η κάνη ακόμα καπνίζει, όταν δε, η γυναικά δεν ξέρει την απόρριψη η ιδέα του πυροβολισμοί μέσα από την εκδίκηση,ακόμα κ όταν πονάει θα ψάξει τρόπο να σε πυροβολήσει στο κεφάλι, δηλαδή στο μυαλό,αυτό θα κάνει η έξυπνη γιατί η παρορμητική μπορεί να σου σπάσει ας πούμε την κιθάρα, υλική ζημιά.
Η έξυπνη θα θελήσει το βλήμα να βρει στόχο έτσι ούτως ώστε να μην ξεχαστεί πότε. Όχι ότι δεν μπορεί ν’αντιστραφούν οι ρόλοι αλλά άντρας έξυπνος κ μποέμ δεν θέλει να το κάνει γιατί θα νιώσει μικρός, δεν θα σκύψει το κεφάλι, θα φτιάξει τα μανίκια κ απλά θα ξυριστεί κ αφού πει καλήμερα στον πόνο θα κοιτάξει να τα βρει πρώτα με τον εαυτό του κ που έφταιξε κ όταν οι δρόμοι ανταμώσουν με τη ρώτα της ζωής δε θα αρχίσει τις κατηγορίες ως πρόεδρος δικαστηρίου. Θα σου απλώσει το χέρι γιατί σ αγάπησε χωρίς να ντραπεί που αφέθηκε από μια που γιαυτνό έλεγε πολλά, θα ρωτήσει πως είναι αν περνάει καλά, πως νιώθει, όχι γιατί με παράτησες γιατί μ’έφτυσες κλπ. Θα κοιτάξει ευθεία στα μάτια ξέροντας πως το περίστροφο δεν έφυγε ποτέ από τον κρόταφο.
Όπως κ να το δεις όταν ένας πραγματικός άντρας που δεν έχει το σ αγαπώ εύκολο στο λεξιλόγιο του, όταν το πει ξέρει πως το λέει πολλές φορές για πάντα. Δεν αλλάζει το αίσθημα δεν ψάχνει εκδίκηση, ίσως λεκτική, μπορεί όταν έχει φάει πυροβολισμό, αλλά μέχρι εκεί άλλωστε δεν ξέρει αν υπάρχει εκείνη η τελευταία σφαίρα στη θαλάμη, δεν το ξέρει κ ίσως δεχτεί να παίξει ρωσική ρουλέτα γιατί δεν τον νοιάζει αν αγαπήθηκε αλλά ότι αγάπησε ερωτεύτηκε έκανε υποχωρήσεις μα έμεινε άντρας όχι να φτάσει σαν γλοιώδη ερπετό στα προεδρικά πόδια της κατηγορούσας αρχής που τον δίκασε χωρίς καν δικαίωμα απολογίας. Όχι ούτε το μονόπρακτο της απολογίας τι πως κ γιατί, δεν θέλει να σκεφτεί. Μα να τυχερός η θαλάμη απ το κανονισμένο περίστροφο είναι κενή, γιατί ο ερωτάς είναι ένα πιστόλι στο κρόταφο κ το ξέρει απ την αρχή.
ΥΓ. Η άποψη μου για άντρες οι οποίοι θέλουν να λέγονται άντρες στον καθρέφτη τους κ την ώρα που ξαπλώνουν μονοί στο διπλό κρεβάτι..
