Να ζυγιάσουμε ζωές αδερφέ.

Ελα κάτσε δίπλα μου.

Πασάρισε κι ένα ποτήρι.

Στρίψε κι ένα τσιγάρο.

Απ’ τα κομμένα βάλε, να πιούμε ζωή.

Μην μιλάς για τις πληγές.

Μη σε νοιάζει καθόλου . Μην αγγίζεις.

Νιώσε μόνο. όπως νιώθεις τις δικιές σου.

Θα κάνω το ίδιο. Μετά… μετά…

Να μιλήσουμε ρε αδερφέ,να ζηγιάσουμε ζωές.

Τράβα με, να πάμε στο γιατρό να δει πληγές.

Μα μη μείνουμε.Φύγε, ζωή λιγοστή απόμεινε.

Μετά…αφού τα είπαμε.

Χαλαρός είναι ο πόνος, όταν πονάμε μαζί κι ας είναι διπλάσιος.

Τον φτύνουμε γιατί μπορούμε.

Σου το λέω να το θυμάσαι.

Ξεχνάς το πόνο αν τις κοιτάς.

Με τα μάτια της ψυχής .

Δεν θέλει φάρμακα.

Φάρμακο το παρεάκι ρε σου λέω.

Στην υγειά μας.

Νικηθήκαμε μα άξιζε.

Βγήκαμε λίγο φως στην μαύρη σκατίλα.

Γιατρευτήκαμε για λίγο, Δεν άξιζε;