Όταν προσπαθήσεις μέσα σου να δεις την αλήθεια, μη φοβηθείς μόνο να κερδίσεις έχεις σε μια παρτίδα που φαντάζει χαμένη, μα η δική σου παρτίδα θα χαθεί αν δεν δοκιμάσεις, αν δεν τρομάξεις, αν ξεράσεις από τα σωθικά σου το ψέμα που πάντα θα βγαίνει εμπρός σου σαν η μόνη διέξοδος.
Με περισσή φωτιά
Γυμνή στη θάλασσα η αλήθεια,
Κι εγώ περαστικός,
μες την κατήφεια.
Μα η αλήθεια χορεύει και γελά,
στις κόρες της τα χέρια της κουνά.
Να μην φοβάσαι διαβάτη , ειρηνικέ πολεμιστή,
δεν θα καείς αντάμα, το ψέμα έχει σβηστεί,
αφού μπορείς και με θωρείς,
από φωτιά δε θα καείς .
Τα μάτια δεν τυφλώθηκαν, τη πλάτη δεν γυρνάς,
την πλάνη την αρνήθηκες, σε είδα να ξερνάς .
Από μένα τι να φοβηθείς;
από εμέ τι να κρυφτείς;
Στην πυρά χιλιάδες χρόνια,
μα εγώ ωσάν τα χελιδόνια,
φωλιές θα φτιάχνω για ψυχές,
θα έρχονται κόρες κι αδερφές,
θα σε ζεσταίνουν να πετάξεις.
Κι αν δε φοβήθηκες να χάσεις,
κέρδος μόνο στη ψυχή σε περιμένει,
σκιάχτηκε το ψεύδος και δεν βγαίνει.
Είσαι στο κήπο μου και οι φωτιές όαση θα γίνουν
όποιοι στην όψη μου τρομάζουν, έξωθε να μείνουν .
Ω μα πως μπορείς με περισσή φωτιά γυμνή στη θάλασσα αλήθεια;
Κι αλάτι στις πληγές να ρίχνουμε; Τι κατήφεια κι ωμή συνήθεια; Θοδωρής φλου
