Δεν είναι δυστυχής ο μοναχικός άνθρωπος, αν το νομίζεις έχασες την ουσία της ελευθερίας του. Είναι αυτό που δεν μπορείς να δεις αν δεν νιώθεις σαν αυτόν, γιατί τότε θα μπορούσατε να περνάτε ουσιαστικό χρόνο μαζί, να το θυμάσαι.
Πολλοί κρίνουν ως προβληματικό τον μοναχικό τον άνθρωπο, μα δεν γνωρίζουν τον μοναχικό από επιλογή. Ετούτος δεν έχει ανάγκη να έχει συντροφιά γιατί απλά ποτέ δεν είναι μόνος. Ακόμα κι αν με τις ώρες είναι καθήμενος σε μια μπάρα, πίνει και καπνίζει.
Ο τύπος αυτός που έχει την δυνατότητα της απομόνωσης , ακόμα και μέσα στο πλήθος είναι αρκετά ελεύθερος. Νομίζω ο Φερνάντο Πασσόα έχει πει εύστοχα, πως είναι ελευθερία η δυνατότητα της απομόνωσης και θα συμφωνήσω. Πάνε χρόνια που επιτέλους κατάφερα να γυρίσω στην μοναξιά μου και νιώθω καλά που δεν νιώθω την ανάγκη καμιάς συντροφιάς που δεν μου δίνει κάτι θετικό. Που δεν σκορπίζω χρόνο σε ανούσιες δήθεν παρέες και υποτιθέμενους φίλους. Το πιο όμορφο είναι να βλέπεις τους φίλους να σε αφήνουν να επιλέξεις πότε θες την μοναξιά σου χωρίς να σε πιέζουν.
Ο μοναχικός άνθρωπος πάντα είναι μέσα στο πλήθος μα επιλέγει πολύ προσεχτικά που θα αφιερώσει χρόνο ουσίας. Δεν έχει την ανάγκη απλά παρουσίες. Εχει την φίλη μοναξιά από επιλογή, όχι από επιβολή ή κατάθλιψη ή απόρριψη. Ποτέ δεν τον απορρίπτουν, αυτός το κάνει γιατί μπορεί. Μπορεί γιατί γνωρίζει πως αν δεν μπορεί να συνυπάρξει μόνος και ησχηρός τότε θα γίνει σκλάβος και εθισμένος παρουσιών που δεν τον ικανοποιούν που τον κάνουν να νιώθει σκουπίδι μόνος και παρείσακτος.
Τον μοναχικό αυτόν άνθρωπο μπορεί να τον βλέπεις με χιλιάδες κι όμως να μην επιτρέπει στον εσώκοσμό του να μπει κανείς χωρίς ενδελεχή ψηλάφιση. Αν θελήσει να σου αφήσει χώρο κοίτα μόνο να τον σεβαστείς, συνχωρεί μα ευκαιρίες δεν δίνει εύκολα, ούτε σε σέβεται στα εσωτερικά του. Μην κάνεις το λάθος και τον ενοχλήσεις όταν ζητάει την απομόνωση, τον έχασες, γίνετε πουλί διαβατάρικο πολύ εύκολα. Γίνετε μόνιμα πέτρα που κυλάει και δεν βγάζει ρίζες, δεν χορταριάζει κ βρωμίζει. Στους ανθρώπους αυτούς με μπαίνεις με φούρια θα βρείς απροσπέλαστο τοίχο…
Μην στραβομουτσουνιάζεις μαζί του, γιατί αυτός ξέρει καλά πως ο μόνιμος και πιο σίγουρος σύντροφος είναι ο θάνατος και τα βρίσκει μαζί του. Πως λοιπόν να φοβηθεί την μοναχικότητα;
Ποτέ δεν είναι μόνος απλά μπορεί σε ένα σκλαβωμένο κοσμο να είναι ελεύθερος στο σκλαβοπάζαρο να έχει την επιλογ’η που κι αν θρελήσει να σκλαβωθεί ψυχικα η ακόμα και να διαλέξει αφέντη. Συνήθως όταν δέχετε αφέντη τον υπηρετεί ο αφέντης, το πιο τρανό παραδειγμα ο Διογένης.
Εν κατακλειδι ο μοναχός αυτός δύστροπος άνθρωπος. Ίσως από την ελευθερώτητά του έχει να δώσει πολλά αν δεν πιεστει, γιατί μπορεί και αυτοιάζετε μόνος του.
Όταν βλέπεις κάποιον μοναχό μην είσαι σίγουρος η σίγουρη ότι είναι μόνος. Έχει πολλούς φίλους, μα και πρώτα τον εαυτό του με μονοπάτι την ελευθερία για να αποφύγει να ζήσει ως σκλάβος.
