Η πρώτη σκέψη είναι η φράση από το Χίλια μύρια κύματα, που είναι βαθιά χαραγμένη από τα παιδικά μου χρόνια όταν και άκουγα για τον εμφύλιο. Φίλος τον φίλο η και αδερφό να κάνει εχτρό για του αφέντη το φαί.
Μέρες σκεφτόμουν να πω δυο αράδες με την δική μου άποψη γράφοντας στο σαιτ μου. Ο λόγος ήταν πολύ απλός είμαι ιδιοκτήτης ενός Rock Cafe bar. Αν και μου αρέσει να προκαλώ για τροφή σκέψης δεν το έκανα από σεβασμό στον οποιονδήποτε πελάτη. Όμως δεν μπορώ να κωφεύω άλλο. Βλέπω διάχυτη στην ατμόσφαιρα του παραλογισμού της διαχώρισης ανθρώπινων ελευθεριών και επιλογών.
Ίσως σκεφτείτε πως τουμπεκιάστηκα λόγο εργασίας, μα δεν είμαι από αυτούς, τουναντίον. Ήθελα να δω συμπεριφορές των ανθρώπων που τιμούν με την στήριξη και την παρουσία τους το Φλου.
Ευτυχώς στο χώρο μας οι φίλοι δεν διαχωρίστηκαν και δεν μπήκαν στην κρεατομηχανή. Δεν ήρθε ο εμβολιασμένος να διαχωρίσει τον ανεμβολίαστο , μα ούτε και το αντίθετο.
Το άσχημο όμως είναι ο χώρος που λειτουργώ δεν είναι ο κανόνας, είναι μάλλον η ευχάριστη εξαίρεση του κανόνα.
Οπότε κοίταξα και τους υπόλοιπους κύκλους ,πέρα από το κέντρο ελεύθερης άποψης και ιδεών με σεβασμό στην ατομική ελευθερία του καθενός. Δηλώνω χαρούμενος για τους πελάτες αυτού του μικρού κέντρου ελευθερώτητας από κλισέ και τηλεοπτική παράνοια. που δυστυχώς είδα παντού στο έξω από τον μικρόκοσμο του Φλου.
Πέρασε ένα καλοκαίρι και σπάνια ακούστηκαν συζητήσεις περί του θέματος , όμως με τα μέτρα της σάπιας κυβερνητικής μαριονέτας που λέγετε Νέα Χουντοκρατία ο κόσμος αντιδράει πολύ χαλαρά, πολύ σιωπηλά. Γιατί; γιατί δεν υψώνουμε τις φωνές του διαχωρισμού ανθρώπων που επιβάλει η φασιστική ενέργεια της εξουσίας;
Κατέληξα στο γεγονός ότι στην ταβέρνα των μοιραίων θέλουμε να μένουμε κι όχι έξω από αυτή. Ο λόγος για μένα είναι απλός, πρώτον δεν άρχισαν τα ζόρια να έχουν αντίκτυπο ακόμα και μέσα στην οικογένεια. Δεύτερον, οι φοβισμένοι μην χάσουν τα ψίχουλα που απέμειναν μην έρθουν σε κόντρα με το περιβάλλον που συναναστρέφονταν μέχρι σήμερα. Τρίτον εργασιακά έχουν αρχίσει τα όργανα μα εθελοτυφλούμε, καθώς προς το παρόν μόνο λίγους αφορά με πρώτους τους υγειονομικούς και την εστίαση κατά δεύτερο λόγο, που όμως εκεί θα είναι η έκρηξη κατά την άποψή μου. Φυσικά έπεται συνέχεια καθώς αφορά τον μισό πληθυσμό και ήδη οι εκβιασμοί πάνε κι έρχονται κι από εργοδότες. Που θα τους ονομάσω καταδότες για ψίχουλα που θα τα χάσουν έτσι κι αλλιώς, εκτός από τα πιράνχας.
Όσο πιέζετε το κάθε δικαίωμα και κάποιοι συνηγορούν, τότε μεγαλώνει η ψαλίδα της κόντρας που τώρα δεν είναι ορατή. Σε λίγο θα έρθουν τα χειρότερα. Δεν ξέρω τα χειρουργεία ποιος θα τα κάνει ενα παραδειγμα, ο Πλεύρης ή η Παγώνη ή ο Χαρτζιλικούλης; απλή ερώτηση.
Όμως θα σταθώ στην εικόνα της παρέας πρίν πάω στον εργαζόμενο.
Είσαι με μια παρέα και η είσοδος επιτρέπει κάποιους μέσα στον χώρο και κάποιοι είναι μιαροί κατά την τηλεκυβέρνηση και τους υποτιθέμενους επιστήμονες που όλη μέρα είναι στα κανάλια. Αναρωτιέμαι αυτή είναι η δουλειά τους; να την κάνω κι εγώ ρε παιδιά και να μαλώνω τον κόσμο κουνώντας το δάχτυλο.
Λοιπόν μιλάω πλέον ήδη ως άνεργος γιατί δεν μπορώ να υποχρεώσω ηθικά αλλά και νομικά αν θέλετε να ελένξω προσωπικά δεδομένα. Μιλάω και εκ μέρους των συνεργατών που περήφανα ζήτησαν να απολυθούν απο το να κάνουν τον ανθρωποφύλακα. Είμαι περήφανος γιαυτούς που μένουν στην ανεργία χωρίς εισόδημα διαφυλάσσοντας την ηθική υπόσταση της ελευθερίας στην ζωή του καθενός.
Ναι είμαι πολύ περήφανος για την στάση όλου του θέματος που 13 χρόνια με κόπους και ζόρια έμεινε ακόμα ένα μπαρ καφέ ικανό να έχει φίλους συνεργάτες και πελάτες. Όμως θα ρωτήσω πως θα ερχόσασταν αν οι μισοί θα έμπαιναν μέσα και οι μισοί έξω; σκεφτείτε λίγο πως η αποξένωση μπορεί να φέρει και την διχόνοια που μελετημένα μας λούζουν οι δημόσιοι πλάνοι και οι ταγοί του χουντοπανικοβληματικού κέντρου εξουσίας.
Αυτή τη φορά δεν γράφω ιδεολογικά μα ικετικά προς όλους. Σας παρακαλώ αντισταθείτε, κανείς δεν θέλει το καλό σας από δαύτους. Αντισταθείτε μην φαγωθούμε ματαξύ μας και δικαιώσουμε το πόσο παρτάκικη φάρα είμαστε…. ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ.
Υ.Γ. Σας ικετεύω σκεφτείτε πρίν αρχίσουμε μεταξύμας να τρώμε τις ήδη σαπισμένες σαρκες μας.
