Θεσσαλονίκη και Γιάννης Μαστρογεωργίου.
Σε είδα να περνάς σήμερα σε όλους τους δρόμους που περπάτησα. Υπήρχε μια απαίσια μυρωδιά που σ ακλουθούσε και διαπέρασε όλα τα στρώματα του δέρματος μου ώσπου ανατρίχιασα από την αηδία .
Αναστέναξα από το βάρος που σε θυμήθηκα. Ζεστάθηκα γιατί ακόμα η φάτσα σου είναι χιλιοειπωμένη στα λόγια των περαστικών. Πάγωσα για όλα όσα υπήρξα για να μη φοβάσαι, βλέπεις προσπάθησα!!! Τόλμησα ξανά γιατί όπως έλεγες κι εσύ, ζήσε πριν πεθάνεις και εγώ πέθαινα κάθε μέρα για να ζεις εσύ!! Και τα βράδια ,αυτά τα βράδια δεν είναι δικά μου και αυτά εδώ τα άφησες αλλά δεν έχω χώρο που να τα θάψω; Τώρα πήρα και κρεβάτι διπλό για να χωράει και κανένας άνθρωπος δίπλα σ αυτό το τέρας που έφτιαξες. Βλέπεις το μόνο που μπορώ να σου δώσω πλέον είναι ένα κουτί με παυσίπονα .Για τον επόμενο που θα αποφασίσεις να σκοτώσεις κάντο με καημό σαν να νοιάζεσαι και με ανθρωπιά ..Όπως και η εποχή μας άλλωστε !!!!!!!!!!!!!!
Γιάννης Μαστρογεωργίου.
