Tην είχα κρατήσει για κάποιον, που δεν ήξερα ποιος τι, και πως είναι, ή ήξερα, όμως ότι θα λάβει μέρος της ατίθασης ψυχής μου ,της παράνομης και ταυτόχρονα νόμιμης και ηθικής, εύκολα παρεξηγήσιμη και γιαυτό νόμιζα θα μείνει για καιρό αδειανή..
Καθόμουν και περίμενα χωρίς να βιάζομαι χωρίς άνχος. Μα τότε το αναπάντεχο, κάθε φορά ήταν και κάποιος εκεί και μου έδινε δύναμη. Σε τούτη την πρώτα αδειανή θέση δεν προλάβαινα να μετράω ανθρώπους που με γέμισαν με όμορφα συναισθήματα, όλα υπέροχα δεν το περίμενα.. Πέρασαν τα χρόνια και κάθισε κι ο έρωτας, ωωωω ναι, αυτός ο παλαβιάρης που σε κάνει να τα χάνεις, να χάνεσαι στην δύνη του, να γίνεσαι μωρό να παίζεις με τους χτύπους να βάζεις το εγώ, να ζητάς και μετά γίνετε αγάπη, αλλά γίνετε; Ναι, αν δεν σε νοιάζει τι σκέφτεται ο άλλος και μόνο ότι νιώθεις εσύ γίνετε, εσύ αγάπησε το τι θα κάνει ο άλλος τι σε μέλλει???εσύ νιώσε, αφέσου στο νερό του χειμάρρου των αισθήσεων, ακόμα και της απόρριψης…δεν έχει σημασία ,το ζεις το βιώνεις, το απολαμβάνεις και σε πονάει σε τρεμοπαίζει σαν κερί.
Όμως κάποια στιγμή όλα αλλάζουν και βλέπεις πάλι την θέση κενή, και η ψυχή τρομάζει από την απώλεια, και όμως εκεί έρχετΑΙ νωχελικά μα και συνάμα σίγουρα μια φιγούρα που σε ανακουφίζει κι είναι μαζί σου για να περάσεις σε άλλο επίπεδο. Ναι, αυτό είναι ο αληθινός φίλος, ίσως τελικά η μεγαλύτερη αγάπη και με ανιδιοτέλεια, θα κάτσει στην κενή θέση κι εσύ θα γεμίσεις, Βθα πάρεις δύναμη . Είσαι ρε πλούσιος και αν τύχει και έρθει κι
άλλος φίλος; ε, τότε ρε μη ζητάμε πολλά, είμαστε μεγιστάνες.. ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΟΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ
Οι φίλοι που ξέρουν πως πρέπει να σηκωθούν όταν έρθεις εσύ η φανταστική…θα σε καλοδεχτούν και θα σου προσφέρουν την θέση…η δική τους είναι ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ. Και ας θυμηθούμε ένα παλιό τραγουδάκι από Olympians.
