Μέσα στην αίθουσα δικαστηρίου…χμ ΄΄μαιμούδες” δικάζουν..Άστυνόμοι λένε για τον νόμο της ΄΄μαιμούς΄΄ …χμ μαιμούδες κ εδώ…στο δρόμο καλοντυμένοι…χμ ΄΄μαιμούδες” βλέπω….κυρίες με τα των τιμών..χμ ΄΄μαιμουδες” κ εδώ…στο δρόμο αμάξια που οδηγούν ΄΄μαιμουδες”..σε χτυπάει κάποιος φιλικά στην πλάτη και ρωτάει αδιάφωρα…δεν ρωτάει πως νιώθω, οπότε βλέπω ΄΄μαιμου.΄΄.περπατάω ΘΗΣΕΩΣ, σταματάω βλέπω ΄΄μαιμουδες΄΄ σε μεγάλες οθόνες…όχι joker ΄΄μαιμουδες.”..πλατεία ΔΑΒΑΚΗ, σέ ένα παγκάκι ένας κουλουριασμένος άστεγος κοιμάται και από μέσα βγαίνει ενα καφαλάκι με παραπονιάρικα ματάκια που ζεσταίνετε μαζί με τον ΠΡΩΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ που βρήκα σήμερα, λίγα ψιλά κι οι δύο θα έχουν ένα χάδι σκέφτηκα…παίρνω τρια σαντουτσάκια ,μια μπύρα, ενα κυπελάκι κι ένα νερό …τα αφήνω εκει δίπλα, το κουτάβι με ανθρώπινη μορφή, γλύφει και ξυπνάει τον γεράκο, εγώ φεύγω γρήγορα κι ακούω μια μπάσα τρανταχτή ,αντριωμένη φωνή ΄΄ευχαριστώ” ΑΝΘΡΩΠΕ…Ποιος εγώ προσφωνήθηκα από τον άνθρωπο έτσι??Ενα δάκρυ ξέφυγε, γύρισα, κοίταξα και είπα, αύριο τα λέμε ΑΝΘΡΩΠΕ.
Και τα είπαμε την άλλη μέρα κι άλλες μέρες, το μάθημα που μου χαρίστηκε χωρίς κόστος.Δεν υπάρχει κοστολόγηση, είναι ακριβό δώρο που πήρα.