Χάρηκα που τα είπαμε,
καλώς και πέρασες απόψε, να έρχεσαι μην χάνεσαι.
Βλέπεις εδώ μπορούμε να λέμε αλήθειες.
Εγώ τουλάχιστον, δεν ξέρω για σένα,
εδώ μπορεί να λέω και παράπονα.
Κάθε φορά που περνάς, ρίχνε μια ματιά από το τζάμι,
ίσως να μην μπορώ να σηκωθώ,
κάνε μου μια αγκαλιά.
Χάρηκα που τα είπαμε κι απόψε,
μου φάνηκες πιο ανθρώπινη,
δεν σφίχτηκες τόσο, πιο αληθινή,
δεν ξέρω, ίσως το φαντάστηκα,
μα δεν θέλω να ξέρω, μόνο να νιώθω.
Να έρχεσαι, να περνάς να με βλέπεις,
βλέπεις… βλέπεις εγώ δεν μπορώ,
έφαγα την πόρτα στα μούτρα, θυμάσαι;
Νά περνάς, δεν θέλω να σε ξυπνάω,
μου αρέσει τόσο να σε βλέπω να κοιμάσαι.
Να έρχεσαι, να νομίζω πως μου λες αυτά που θέλω και περιμένω χρόνια.
Χάρηκα βρε, να περνάς,
να μην με αφήσεις λάσκα όμως,
θα είμαι εκεί για να σε νανουρίζω κάθε βράδυ με ιστορίες.
Μα καλύτερα να φεύγεις γρήγορα,
ίσως φύγω ακόμα πιο γοργά,μην περάσουνε τα χρόνια.
Μην περάσουνε και βρεθούμε κάτω από την ακρόπολη αγκαλιά.
Μην ανταμώσουμε για την στερνή αγκαλιά χωρίς λόγο.
Μην κοιταχτούμε με μάτια υγρά και αναφωνήσουμε…
΄΄μα τι χάσαμε;”, ΄΄πως χάσαμε; γιατί κάναμε τέτοια μαλακία;
Εγώ γνωρίζω και το ξέρεις, μα δεν θα πω, δεν θα μιλήσω.
Μόνο θα ξέρω να μην σε στεναχωρώ.
Άντε χάρηκα που τα είπαμε, να προσέχεις,
όπως κάνω εγώ όταν κοιμάσαι.
