Είδα σημαίες με το βασιλικό έμβλημα για μια επέτειο, σε κάτι σοκάκια μικρά, γεμάτα πέτρες στο διάβα τους.
Είδα ανθρώπους να κάνουν, τις σημαίες χλαμύδες και να ράβουν το παρόν. Αφού το μέλλον χρεώνεται πια. Είδα αντάρτες πόλεων να λογαριάζουν τις λήξεις και λήξεις να μοιράζονται σαν ελπίδα σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είδα φόβο στα μάτια νοικοκυριών χωρίς να ήμαστε εμείς η αιτία. Είδα φαλτσέτες να αιωρούνται σ΄ ένα πάρκο κοινό για τα γούστα σας. Στο κέντρο κάποιας πόλης. Είδα φωτιές να ανάβουν στα κεφάλια των ανούσιων ανθρώπων χωρίς να στάξει σταγόνα νερού. Είδα να έρχεσαι βιαστικά, να ρωτάς αν έχω μαλόξ.
Τον μόνο που δεν είδα ήταν ο εαυτός μου αναμεσά σε τόσα βλέμματά. Να υπάρχουμε ανάμεσα σε τόσα βλέμματά και εμείς να κρύβουμε τις καμπύλες του προσώπου μας; Βλέπεις γίναμε όλοι παράνομοι.
