1K
Σε θυμαμαι στη σκηνή,
Αγέρωχα, ποιητικά,
Σε θυμάμαι να απαξιώνεις
Τα ήθη τα συστημικά.
ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ λεν την μπάντα,
Μα εσύ δεν έκανες στην μπάντα
Η μόνη διάφανη, ήταν η ψυχή σου.
Βαριά ποιητική Θάνο η φωνή σου
Τα ΔΙΑΦΑΝΑ ΚΡΙΝΑ αφήσαν εποχή,
μα εσύ διάλεξες όμως την φυγή.
Έμεινες κρΊνο στην Αυλή της μουσικής,
αγέρωχα, ατίθασα, όχι μίασμα ολκής
Θάνο ζήλεψα τις νότες που έβαζες στα χρώματα,
Θάνο καμάρωσα που δεν έπεσες στα χώματα
Σε ζήλεψαν κι οι ποιητές,
σε πηρανε μαζι τους,
είχανε λόγο,
σεε πήραν λόγο ήθους.
Τώρα εκεί ψηλά που πήγες,
οι στιγμές δεν θα ναι λίγες,
που θα ΄΄θελες να ΄΄σουν εκεί.
Με όλους μας στη μουσική σκηνή,
με φίλους μουσικούς και ποιητές
Να ζηλεύει ο χάρος τούτες τις στιγμές ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΙΝΟ…
