773
Πολλά τα κακαρίσματα όπου κι αν βρεθώ,
μα σαν μαδημένη κότα πίσω από το στάρι του αφέντη,
όλο στο κακάριμα, το λαό θα δώ.
Τι κάθεσε στα αυγά σου και κλωσάς;
λυράτη κότα κακαρίζεις και μασάς;
σαν μαδημένη κότα, μα πίσω από το στάρι,
που ο αφέντης σου πετά, ψηλά απ΄το πατάρι.
Εσύ είσαι που λές Ελλάς;
και με τα χάλια σου γελάς;
Είσαι εσύ, που μιλάς για πολιτισμό;
όταν στη σαπίλα, έχεις στραβισμό;
Έλληνα δεν σού χει μείνει δράμι,
ή καβάλησες τ΄αόρατο καλάμι;
Αντέδρασε, αρνήσου, ερεύνα στη ζωή σου,
‘η σαν κυρ Παντελής πέσε και κοιμήσου.
Υ.Γ. Θα έλεγα έλεγα άντε και συνουσιάσου, μα αυτό είναι ευχή….απόψε δεν είμαι ευχούλης, δεν είμαι koulis.
