Στιγμές κανονικότητας, μα η κιθάρα θα μείνει μόνη μέχρι να ξαναβρεθούμε. Μέχρι να βρεθούμε ”νόμιμα παράνομοι” έστω, μα άνθρωποι.
Πριν λαλήσει κι ο τελευταίος νοήμονας, ας κρατάμε λίγο την καραμέλα των ταγών της κανονικότητας, ευρισκόμενοι με ανθρώπους που ξεχνάνε πως υπάρχει διαχωρισμός ανθρώπων και ζούν για το τώρα και τα μάτια σαν δακρύζουν να μυρίζουν αγάπη σεβασμό και ζωή.
Νιώθω την ανάγκη να μεταφέρω την χαρά μου να βλέπω ανθρώπους να χαίρονται το τώρα όπως προσπαθώ εγώ, μην νιώθω κι ενοχές που περνάω καλά με οποιαδήποτε συνθήκη.
Είναι μια ευχάριστη νότα σε μια εποχή παραλογισμού και ψυχικής ασθένειας, όχι μόνο της χώρας τούτης μα κι ολόκληρου του κόσμου.
Βλέπεις φίλε μου η ασθένεια τούτη, με αρωγό της επιστήμης άνευ ηθικής και των δήθεν ηγετών με τους ταγμένους προς αυτούς που δεν νοιάζονται για την ανθρώπινη ζωή, έφεραν ε παράκρουση το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη.
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι έγιναν ξαφνικά οι σωστοί και ερευνητές ψεκασμένοι και συνομωσιολόγοι. Όχι ότι δεν υπάρχουν, υπάρχουν και μάλιστα τους κατατάσσω κι αυτούς στους χρήσιμους ηλίθιους.
Το κράτος δικαίου πήγε περίπατο, ο δάσκαλος απέθανε μαζί με τον άνθρωπο που ζητάει ψήγματα παιδιού με ανιδιοτέλεια. Όι θρησκείες καταστρέφουν τον πλανήτη, όπως είπε κι ο διδάσκαλος Λιαντίνης. Όχι ότι φταίει η πίστη του καθενός, μα η εκμετάλλευση κι η εκπόρνευση από τους χειριστικούς ηγέτες ανά τον κόσμο.
Το λοιπόν ας κρατάμε το τώρα γιατί με το αργότερα χάνουμε κάθε ομορφιά, κάθε τι που μας κατατάσσει στους αθάνατους. Αφού μπορούμε να ζούμε στιγμές που δεν πεθαίνουν. Εμείς που μπορούμε σας δείχνουμε το δρόμο, το τι θα κάνετε δική σας επιλογή. Όχι όλη η παρέα μα αρκετοί από τις στιγμές που χαράζονται στην μνήμη. Βρεθήκαμε σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να ήταν ούλοι που λείπανε μαζί μας και απλά απολαύσαμε το αυτονόητο, να [πιούμε ζωή].
Ήπιαμε ζωή αλλά σε ένα μπαρ, που κάποτε φάνταζε απόλυτα φυσιολογικό και τώρα παράνοια και παρανομία. Πόσο τραγικό μια παρέα φίλων που απλά ακούνε μουσική και πίνουν το ποτό από χαρά και σερβίροντας από το ποτό της ζωής να είναι υπόλογοι προς ένα νόμο δυνάστη; Ας μην αφήσουμε την ζωή μας να χαθεί μέσα από τις επιλογές του κάθε ενός. Μην επιτρέψουμε τον διαχωρισμό και την απομάκρυνση. Ας μην είναι αυτή η νύχτα σε ένα rock bar παλαιάς κοπής σαν τα νυχτολούλουδα που ανθίσουν για μια ΄νυχτιά και μετά μαραζώνουν. Ας μείνουμε αδέρφια όσοι μπορούμε . Ας μείνουμε άνθρωποι, ας μυρίσουμε στο δάκρυ των φίλων την αγνή πρόθεση. Ας ανθίζουμε κάθε βράδυ. Ας μας περιμένει η κιθάρα που αφήσαμε εκεί να μας ταξιδέψει άλλη μια φορά , Εμας τους νόμιμα παράνομους. Εκεί σε ένα μπαρ που μυρίζουν ή μάλλον ευωδιάζουν τα μάτια ζωή και αλληλεγγύη. Βλέπετε κι η αγάπη, παράνομη είναι πλέον..
Υ.Γ. Μην σταματήσετε να ζείτε ανθρώπινα. Με τιμή Θοδωρής Φλου.
