Τα παρακάτω αφορούν όχι την ασθένεια, μα τον τρόπο που μερικοί φέρονται σαν σκουπίδια που ζητάμε την αξιοπρέπειά μας και την υγεία μας στο μυαλό.
Παράξενο όν ο άνθρωπος καλοί μου συνοδοιπόροι σε τούτο το σεργιάνι.
Κάθομαι βυθισμένος στην σκέψη μου να γλυτώσω από την μπόχα που φέρνει ο εγωπαθείς ήσυχος πολίτης. Ναι αυτός, ο κοιτάω την δουλειά μου, δεν μπλέκω εγώ με τρομοκράτες φοιτητές. Όμως επειδή η ζωή μας τους φέρνει στην μούρη, πρέπει να τους θυμίζουμε πως πρέπει να μιλήσουν με το καθρέφτη τους.
Βάζω συνέντευξη με τον Πανούση να μιλάει για τα κάγκελα και πως τα συνηθίζουμε. Όμως τα κάγκελα δεν χρειάστηκαν τελικά, φυλακιστήκαμε για να προστατεύσουμε τις ευπαθείς ομάδες μόνοι μας. Ναι μόνοι για αυτούς που τρέχαν στις κλαδικές και στο γλείψιμο, από ΝΔ σε Πασόκ. Ναι ρε τομάρια πήραμε την ευθύνη και τον πούλο όμως μαζί, μα δώσαμε την δουλειά μας και την ψυχική μας υγεία. Ναι ρε τομάρια τα φάγατε και τώρα δεν κοιτάτε που υποδουλώσατε τόσες γενιές. Σιχτιρίζετε τα παιδιά που είναι εγγόνια σας, ντροπή σας. Κάθεστε και παπαγαλίζετε την μπούρδα που ένα χρόνο με λοβοτομή σας έχωσαν στο κεφάλι σαν τατουάζ αόρατο σαν τον εχθρό. Ρε τομάρια τομάρια κάντε καλό και όχι εκδικητική μανία σε όποιον θέλει να ζήσει. Ρε τομάρια χωρίς ελευθερία δεν υπάρχει υγεία. Εκτός αν νομίζετε πως είναι ζωή το να ψοφολογάς από τον φόβο της οσμής του θανάτου που πλανάται στον πλανήτη.
Λοιπόν τομάρια που τα βάζετε με όποιον ζητάει τα δικαιώματά του σκάστε.
Λοιπόν τομάρια όλοι εκείνοι που δεν νοιάζονται παρά μόνο για την παρτούλα τους και κουνάνε δάχτυλο σαν χαρδαλιάδες, βάλτε το στην όπισθεν τρύπα.
Λοιπόν τομάρια, που ακόμα βλέπετε το θέατρο της τηλεκυβέρνησης και είστε μαζί τους αφήστε μας να ζήσουμε ή αδειάστε μας τον πλανήτη, τον ρυπαίνετε .
Είναι πολύ δύσκολο τελικά να κάνετε καλό μα πολύ γλυκό να βγάλετε χολή γιατί ξεχάσατε να ζήσετε. Σκάστε κι αφήστε μας να ζήσουμε, εσείς τους κρατάτε στην εξουσία. Λυπάμαι που μιλώ έτσι μα είναι πολλοί εκεί έξω και βολτάρουν, μα κουνάνε το δάχτυλο. Ε μην βγείς από το σπίτι και μείνε με την μπόχα της τηλεόρασης σας.
Πείτε μου ρε τομάρια το φάρμακο κατά της φτώχιας και της απόγνωσης εκατομμυρίων συνανθρώπων και της ψυχικής μας υγείας
