Ένας καφές στο σύνταγμα, μια απελπισία κι ένας θυμός. Στην Ερμού γαϊδούρια δίποδα να ψωνίσουν. Τι να πω;
Λυπάμαι το πόσο μνήμη κότας έχει ο λαός. Λυπάμαι που με κάνει να σκέφτομαι να βάλω άχρωμο μελάνι στην πένα μου. Με θλίβει το γεγονός που πάει ο λακαμάς και ψωνίζει Κυριακή άνευ λόγου. Που έφυγε η τσουράπο από τα βόρεια να κατέβει στην Ερμού και με τα ψώνια να κοπανήσει κι ένα καπουτσίνο.
Γιατί ρε ψώνια την Κυριακή; Γιατί ρε χαϊβάνι κόβεις την μια μέρα του εργαζόμενου; Αυτός δεν θέλει να πάει για καφέ η να βολτάρει; Ρε χαϊβάνι σκέψου πριν ξανακλάψεις για το κράτος ότι εσύ είσαι ο ηθικός αυτουργός. Ναι εσύ ρε. Ούτε ο Κούλης ούτε ο Άδωνις. Αυτά τα υπαλληλάκια που δεν τα χρειάζεται κανένας μεγάλος όμιλος παρά μόνο για να νομοθετούν υπέρ τους, ούτε αυτί έχουν το μεγάλο μερίδιο. Το έγκλημα το κάνεις εσύ. Εγώ στο καφέ μου θέλω ρε αυτόν που μοχθεί όλη την βδομάδα να το δω να γελάει και τώρα του κλέβεις κι αυτό. Χαιβάνι να σου επιστρέψει αυτό το κακό αυτός ο βλάξ που επικροτείς στο νομοθέτημα έκτρωμα να μου πεις αν σου αρέσει. ΟΧΙ ΨΩΝΙΑ ΡΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΧΑΙΒΑΝΙΑ
