Γράφει ο Γιάννης Μαστρογεωργίου για//toflou.gr/ και φωνάζει από Θεσσαλονίκη, ακούει κανείς;
Περίεργες ανάσες ακροβατούν στο δωμάτιο, παρόμοιες μυρωδιές του χτες κυοφορούν στα ρούχα μου, μια τεράστια θλίψη.
Είναι ζωγραφισμένη παντού, στο δωμάτιο, στο κορμί μου παντού! Η διαφυγή στο βλέμμα έρχεται από το παράθυρο που πέφτει σε τοίχο, τόσο οικείο αλλά δεν θυμάμαι από που τον ξέρω. Ανοίγω το παράθυρο να πάρω λίγο αέρα και όλα τα σκεπάζει μια υπέροχη γαμημένη σαπίλα. Μια φωνή από απέναντι βιάζει τη σιωπή του δωματίου και έτσι μπαίνω πάλι μέσα.
Πάλι μέσα! Απέναντι μου η ιδία η σιωπή μες τα αίματα να με κοιτάζει λάγνα και εγώ αρχίζω να βγάζω τα ρούχα μου. Στον καναπέ; Στον καναπέ καθόταν η σιωπή γεμάτη νάζι να μου λέει άσε με να σ αγγίξω λίγο… Το βλέμμα μου πάντα παγωμένο σ έναν στίχο, που έγραψα κάποτε στο τοίχο και εσύ ποτέ δεν θα τον μάθεις. Κάθισα γυμνός δίπλα στην ντροπή και την άφησα να μ αγγίξει. Ανατρίχιασα μόνο όταν ήρθε δίπλα μου και η σιωπή, βλέπεις δεν χρειαζόταν να μιλήσω τι να πω; Πρόλαβε και έκρυψε τα λόγια μου στον κόρφο της. Όταν τελειώσαμε έπεσα ημιλιπόθυμος στο πάτωμα κρατώντας πάντα δυο ανάσες. Σηκώθηκα αργά και πήγα στην κουζίνα, εκεί με περίμενε η μοναξιά ,την ρώτησα αν πεινάει και μου πε ναι.
Όταν την τάισα την έφερα στο δωμάτιο και άνοιξα το παράθυρο, για να μπορεί να φύγει όποτε θέλει. Όταν είναι αυτή μαζί μου δεν με ενοχλούν ούτε ο θόρυβος ούτε οι φωνές.
Χτυπάει η πόρτα και ήταν η σαπίλα, φρεσκοβαμμένη και ηλιόλουστη, διακριτική και ειλικρινής. Το σάπιο δεν κρύβεται βρωμάει, είναι εκεί. Τουλάχιστον είναι ειλικρινής. Κάθεται δίπλα μου και βγάζει ένα περίστροφο η μοναξιά είχε και τις σφαίρες. Κλείνω το παράθυρο για να μην ενοχλήσω τον κόσμο με την φυγή μου που έτσι και αλλιώς θα κάνει κρότο . Όπως και ο ερχομός μου άλλωστε.
Το μόνο που λυπήθηκα ήταν το δωμάτιο που ήταν γερασμένο και πεινασμένο από φόβο, οργή και πόνο . Αυτά πρόλαβα εγώ να τα θάψω . Βάζω τον γεμιστήρα στο όπλο και το κοιτώ με το ίδιο βλέμμα .Βλέπω τον τοίχο πίσω μου και σκέπτομαι, ΄΄τι υπέροχο έργο τέχνης θα ήταν τα μυαλά μου χυμένα εκεί. Βάζω το όπλο στο στόμα και πυροβολώ
Όταν η μοναξιά άνοιξε το παράθυρο να φύγει νομίζω ότι όσο πρόλαβα να ακούσω από το απέναντι σπίτι λέγανε για έναν πόλεμο στην Συρία. Η στερνή απόκριση ήταν κλείσε το παράθυρο ρε κρυώνω ρε . ΚΡΥΩΝΩ ΡΕ ΚΡΥΝΩ ΡΕ!!
Υ.Γ.ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ.