Κοίτα, άκου, οσφρήσου, νιώσε….

          Έρχονται στιγμές, που το κεφάλι δεν αντέχει να χωρέσει την απόγνωση , την πίκρα, και τα χαμένα θέλω, εκείνα όμως πέταξαν ,τα δεδομένα άλλα πλέον μα δεν το βλέπεις εκείνες τις στιγμές, νιώθεις έρμαιο των κυμμάτων της αδιαφωρίας των ανθρώπων που ήθελες να χεις διίπλα σου….Ε τι να κάνουμε? δεν τους είχες…ωραία , το ζήτησες και στο αρνήθηκαν? τότε δικαιολογησέ τους…ποιος σου είπε ότι είναι δεδομένοι κάποιοι άνθρωποι?ποιος σου είπε οτι μπορούσαν? Δεν είσαι το επίκεντρο των πάντων και δες τι έκανες εσύ για σένα και άσε την τύχη και την στιγμή να κάνει τη δουλειά της με το γιατρό, κυριο ΧΡΟΝΟ …βρες τα θετικά μα ψηλάφησε τα προβλήματα που μπορεί ο μόνος ένοχος να είσαι εσύ…Γνωρίζεις τον εαυτό σου? Πρόσεχε την απάντηση , δεν την λες σε κάποιον άγνωστο, την λες σε σένα και βρες στο ψάξιμο την ρίζα του θολωμένου μυαλού…..χαλάρωσε και γίνε νερό που κυλάει στη ρεματιά, αφήσου και δες πως όλο το πρόβλημα ήταν κάτι σαν το γλυφιτζούρι που πέφτει στο πιτσιρίκι ή το παγωτό και κλαίει…για να πάρεις ζήτα, άλλα μην απαιτείς και πριν λάβεις δώσε κι ας τέλειωσαν όπως νομίζεις όλα μέσα σου…έρχετε καλύτερη στιγμή και σου γνέφει να πας κοντά της,να κοίτα, κοίτα να την. Σε πλησιάζει, μην τρομάξεις και φύγει….ΚΟΙΤΑ, ΑΚΟΥ ,ΟΣΦΡΗΣΟΥ, ΝΙΩΣΕ.