Ένα απλό κατεβατό στο σπιτάκι του Ευγένιου που επί μήνες δεν μπορούσα καν να διαβάσω και ντυμένο με ένα τραγούδι του Διονύση Φαρμάκη από τη νέα του δουλειά. Το γιατί δεν μπορούσα να διαβάσω είναι απλό. Κοίτα τον καθρέφτη της ψυχής σου φίλε μου και μετά πες ΄΄εγώ δεν έφταιξα΄΄και άκου το κομμάτι Δες να μαθαίνεις.
Σήκωσα το κεφάλι μου δειλά,
κοίταξα πάνω έτσι απλά.
Έκρυψα το πρόσωπό μου,
τα βαλα με τον εαυτό μου.
Έψαξα μια δικαιολογία,
Χάθηκα στην ιδεολογία.
Έψαξα το λάθος στο σωστό
ρώτησα μόνος το Θεό…
Τι έκανα εγώ γι αυτούς που μπαίνουν
στην μάχη για ζωή;
Τι έκανα για νέους που τους έκλεψαν
Ελπίδα και πνοή;
Σήκωσα τα μάτια μου ψηλά,
κλαίω μόνος στα κρυφά.
Θέλω να δώσω κάτι στα παιδιά,
πριν στο ΄΄κενό΄΄, ρίξουνε φωτιά.
Σφίγγω τη γροθιά, κτυπάω, κάνει κρότο,
βγες μπροστά μην κάνεις φίλε μόκο.
Παίρνω τη κιθάρα με κόρντα λέω σκέψεις
Με σάπιο κόσμο εγώ δεν θέλω σχέσεις
Θέλω να παίζουν τα παιδιά ανέμελα
Να ατενίζουν τη χαρά και τη ζωή
Να σπάσει το μίσος τους συθέμελα
Να βρω αέρα καθαρή αναπνοή
Να δώσω ότι μπορώ στην κοινωνία των μικρών,
να ζητήσω την συγγνώμη των θεών,
που ζήσαμε εις βάρος των νέων γενιών,
να πω για το λάθος των γονιών.
Να μην ντραπώ ξανά στα μάτια του μωρού,
Να μπορώ να δώ στον καθρέφτη του ουρανού. Θοδωρής Φλου
